Brak zasięgu. 

 10.04.2013 - Środa,
21:16

,, Czuję pustkę w duszy,
nie mogąc trzymać cię w ramionach.
Wśród tłumu szukam twojej twarzy
wiem, że to niemożliwe,
ale nie mogę nic na to poradzić.
Moje poszukiwanie ciebie jest niekończącą się pogonią
skazaną na przegraną. "

 / Próbuję zebrać myśli, ale wciąż się gubię. Czas mija bezpowrotnie. Okropnie smutno, smutno i okropnie. Przytłacza mnie monotonia, roztargnione i ohydne myśli, ale najbardziej przytłacza mnie wielkość i ciężar mojego ciała. Wszystko ponownie budzi we mnie lęk, z wyjątkiem leku przed jedzeniem, jak wtedy. Czemu zniknął ? Dlaczego dałam się oszukać jej drugiej połówce ? Ugrzęzłam w błocie, na środku pola. Brak zasięgu, a w około tylko pusta łąka. Lubię spoglądać na krople deszczu na szybie. Zawsze próbuję odgadnąć którędy popłynie. Czasem mi się udaje - czasem nie. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że nigdy nie potrafię zgadnąć którędy ja pójdę. Co zrobię i co powiem. Jestem niepewna wszystkiego, lecz miłości pewna jestem. Dwadzieścia miesięcy zwrotów akcji sprawiło, że nie jestem tą samą nastolatką. Teraz jestem bardziej zagubiona i samotna, mimo że pozornie mam przyjaciół i ciąglę się śmieję. Głupie pozory weszły mi w nawyk. Za dokładnie trzynaście dni sprawdzian z życia, a ja jestem na tej cholernej łące, z brakiem zasięgu wyświetlonym na komórce.