intermezzo liryczne

"Najsłodsza moja, gdy już w grobie,

Gdy w grobie, będziesz złożona,

Ja także w dół zejdę, legnę przy tobie

I wezmę cię w ramiona.

Będę cię dziko całował i ściskał,

Zimną, spokojną i białą,

I krzyczał, i drżał, i łzami tryskał, 

I też w martwe zmienię się ciało. 

Umarli powstaną, północ zawoła, 

Powiewne zatańczą roje,

Ja w grobie nic nie usłyszę zgoła,

Wtulony w ramiona twoje.

Dzień sądu pośle umarłych na koniec

Do raju lub do płomieni.

A my nie będziemy się troszczyć o nic,

W uścisku swym pogrążeni.

(...)

Siedzieli nad herbatką,

Mówiło się o miłości.

Panowie esteci jak rzadko,

I panie, sam kwiat subtelności. (...)

Zabrakło ciebie, złotko,

A było miejsce wśród gości.

Ty byś tak ładnie i słodko

Mówiła o swej miłości... "

Heinrich Heine "Intermezzo liryczne"

hm, nie wiem co napisać. o czym... tzn. mam o czym pisać, opowiadać.. ale to nie miejsce na takie sprawy i rzeczy. nie ogarniam tego co wczoraj się wydarzyło, wciąż o tym myślę, nie mogę przestać.. 

to było takie.. miłe!! a jednocześnie... trochę straszne. przeraziło mnie. sama do końca nie wiem czemu. 

ech.. :)

zdjęcia komentować nie mam zamiaru.

piosenka na dziś : http://www.youtube.com/watch?v=jMxU2ToSunY