coś się kończy, coś zaczyna. najważniejsze jest to, by nie tracić nadziei - ona ostatnia umiera. Nie warto pogrążać się w czymś co jest złudzeniem, tworem naszej wyobraźni. należy spojrzeć na to innej perspektywy - tej lepszej. pozytywne myślenie to podstawa naszego szczęścia. hedonizm jest zadziwiającą rzadkością, ty możesz to zmienić. do opakowania pod tytułem "moje życie" doczep plakietkę "moje wspaniałe życie". jedno słowo, jedna plakietka a potrafi tak wiele zmienić. czyż nie łatwiej byłoby do wszystkich złych rzeczy doczepić ową plakietkę? spróbuj. żyj lepiej, mocniej, łatwiej. tańcz w deszczu i śmiej się do słońca. z najgorszych zdarzeń i przypadków losowych, czerp to co najpiękniejsze - siebie i twoje wspaniałe życie.

- mogę być winna grosik ? - proszę Pani, ja za ten grosz mogę umyć 15 talerzy !

taka już ze mnie zła kobieta.

- nadal ją kochasz, co? - nie wyobrażam sobie dnia w którym przestanę.

i nic tak nie pcha mnie do przodu jak Oni, ich uśmiech, przecudowne, przewkurwiające wskakiwanie mi pod kołdrę o 6;05 w sobotę z rana, wspólne śniadania, spanie na jednoosobowym łóżku w piątkę, po zbyt grubym melanżu, letnie morskie kąpiele i wieczorne zimowe wieczory, budowanie babek z piasku, i lepienie śnieżnych kulek, tak - są dla mnie wszystkim.

boże, kopsnij rozumu!

jesteśmy zbyt mądrzy by zrezygnować z siebie, zbyt głupi by móc naprawić błędy, zbyt dziecinni by żyć według dorosłych, moralnych zasad i zbyt dorośli by dziecinnie się zatracić.

mówisz, że życie skopało Ci dupę, napluło w twarz. nie starasz się znaleźć lepszej strony, tej słoneczniejszej, bardziej pozytywnej, tkwisz w bezsensie, który przysłania Ci uśmiech świata wysyłany w Twoją stronę wylewasz gorzkie łzy a cztery ściany są Twoimi najwierniejszymi przyjaciółmi. szkoda życia, trzeba walczyć, brać je garściami - takim jakie jest. kiedyś może być za późno, będziesz żałował, lub zabraknie Ci czasu na żal.

spadam stąd, zbyt dużo się dzieję, w końcu jest pozytywnie. wrócę, na pewno, nie wiem kiedy. trzymajcie się ciepło misiaki.

- dzisiaj domówka! - nie idę. - trudno, z tym szczegółem, że jest ona u Ciebie.nie ma jak to postawić człowieka przed faktem dokonanym.

zarzekasz się, że nie wierzysz w cuda a na widok spadającej gwiazdy wypowiadasz najskrytrze marzenie z ogromną wiarą w to, że się spełni. mówisz, że nie jesteś przesądny a widząc czarnego kota przebiegającego Ci przez drogę,w duchu podświadomie przeklinasz go. ogłaszasz, że nie wierzysz w Boga, a gdy jest źle mimowolnie prosisz Go o pomoc. mówisz, że nie liczysz czasu a śpieszysz się na spotkanie. twierdzisz, że nic do mnie nie czujesz, ale nie potrafisz wykreślić mnie z życiorysu, z teraźniejszości.

na osiemnastce kumpla siedziałam z Nim przy barze głośno śmiejąc się, od tak dawna z Nim nie rozmawiałam, nie słyszałam Jego szczerego śmiechu. - na zeszłorocznym balu charytatywnym Twojego ojca chciałem powiedzieć Ci, że Cię kocham - powiedział nagle zmieniając temat. - kochałeś mnie? - zapytałam zupełnie zaskoczona, modląc się o to, żeby Jego uczucia uległy zmianie. był świetny, nieziemsko przystojny, ale zawsze był dla mnie tylko przyjacielem, przyjacielem który owego czasu zostawił mnie bez słowa - nagle wszystko zaczęło układać się w całość. - oczywiście, że Cię kochałem. - odpowiedział lekko uśmiechając się - ale teraz wszystko jest inne, My jesteśmy inni. - dokończył przygryzając wargę. - ale popatrz jakie mamy piękne wspomnienia, pamiętasz jak kiedyś przez przypadek zamknąłeś mnie na noc w piwnicy? - zapytałam, po czy oboje wybuchneliśmy niekontrolowanym śmiechem. - to co następna kolejka ? - o tak! i takiego Kubę znam doskonale. - powiedziałam kiwając potwierdzająco głową.