Hejka :3

Dawno nie pisałem, jakoś tak, wiecie, dużo się dzieje.

Czasem bywa tak, że całkiem z zaskoczenia odświeża mi sie pogląd na świat,

na siebie, na cel życia, kształt egzystencji i takie tam.

Konsternacja związana z samotnością,

z tym, że na ludzi których potrzebujemy w celu osiągnięcia szczęścia musimy czekać,

częściowo ustępuje leniwcowi na gałęzi.

Przyjrzyjcie się!

Leniwiec ze stoickim spokojem w oczach patrzy w dal, wyczekując.

Nie przejmuje się tym, że jego najbliższe towarzystwo ogranicza się do gałęzi,

ma, brzydko ale jakże trafnie ujmując, wyjebane w to, że wisi samotnie.

Bo dookoła jest tak zielono i ładnie, wiatr delikatnie muska jego wyluzowane ciało,

a on wie, że jest spoko.

Bo jest.

Jestem dorosły.

Przechadzając się ulicą, 

emanuję gotowością do stawienia czoła życiu, stanięcia z nim twarzą w twarz.

Zamierzam zmasakrować je moją kolorową, do bólu poczciwą duszą.

Bo im jestem starszy, tym bardziej dziecinny się staję.

I oby to się nigdy nie zmieniło.

miało być coś innego, ale będzie to, bo tak i chuj!