Ot­rząśnij się, ro­zum­na is­to­to i spójrz praw­dzie w oczy: ten świat to po­lityczne kłam­stwa i sko­rum­po­wane de­cyz­je. Dopóki nie ma Cię w pla­nach - nikt Cię nie usłyszy. Ależ oczy­wiście, krzycz da­lej, dro­ga wolna.
Dro­ga donikąd. 

Sny są piękne wte­dy,kiedy śnią się nam piękne rzeczy.Idąc do­liną szczęścia w snach ,nie czu­jemy bólu i cier­pienia.Na dal­szy plan schodzą nasze smut­ki i zmar­twienia. Wra­camy do swoich marzeń,które w snach zaw­sze dążą do spełnienia. Układa­my puzzle życia z łat­wością nie gu­biąc ele­mentów układan­ki.Wokół nas ob­ra­ca się jas­ność i pełnia życia jaką zaw­sze chcieliśmy mieć.Wszys­tko tak pięknie trwa choć to chwi­la tyl­ko w snach,obudzi­my się stęsknieni za tą błogością i sta­jemy pros­to twarzą w twarz z naszą szarą rzeczy­wis­tością.Zni­ka lek­kość nas­taję ciężkość dnia, a my zmęcze­ni życiem błądzi­my po ścieżkach wy­dep­ta­nych przez czas dla nas.Ka­wałek szczęścia łapiemy za ro­giem ,próbu­jemy je scho­wać i przy­garnąć na wieki lecz ono nam ucieka .Prag­niemy je złapać ale złud­ne są nasze nadzieje. W ciszy z sa­mym sobą dręczy­my się myśla­mi ,dlacze­go życie jest tak ok­rutne i nie poz­wa­la się nim roz­koszo­wać.Ru­tyna życia codzien­ne­go spra­wia,że wy­pala­my się od środ­ka.Z dnia na dzień jest co­raz gorzej, brak chęci i zaan­gażowa­nia nie poz­wa­la na wpro­wadze­nie od­ro­biny barw do naszej sza­rej rzeczy­wis­tości.Tęczę widzi­my w snach ,jest ona udos­ko­nale­niem naszej duszy, czu­jemy się tak ma­gicznie dos­ko­nale,że na chwilę za­pomi­namy ,że to tyl­ko sen.Za­myka­my oczy i prag­niemy choć na chwilę wrócić do do­liny snów,lecz pew­ności nie ma­my czy tym ra­zem otoczy­my się piękny­mi sna­mi...

Miłego.