Ro­zej­rzyj się wreszcie! Widzisz te­go chłop­ca z pro­tezą? Nig­dy nie będzie mógł po­ruszać się tak jak in­ne dzieci. Spójrz na te dwie bied­ne pa­nie, jed­na z nich przeżyła dwa uda­ry mózgu i jest spa­raliżowa­na, a dru­ga ciężki za­wał ser­ca. Mówić da­lej? Dob­rze. Po­pat­rz na te­go pa­na siedzące­go na łóżku ze sku­loną głową. Ma nies­pełna 45 lat i przeszedł nagłe zat­rzy­manie krążenia, co po­wodu­je us­ta­nie krążenia krwi i niedot­le­nienie narządów oraz tka­nek. 10 se­kund męczył się bra­kiem tętna na dużych tętni­cach, bra­kiem od­dechu. Przez długi czas nie reago­wał na do­tyk i głos, był cały bla­dy i miał sze­rokie źre­nice nie reagujące na światło. Nie było pew­ności czy da się go od­ra­tować. Gdzieś na świecie co 5 se­kund umiera dziec­ko, z głodu.
Na­dal uważasz że masz naj­gorzej i two­je życie nie ma sen­su? Radzę Ci, naucz się do­ceniać to co masz.

Jeśli los da­je ci szansę, wy­korzys­taj ją, choć może ona przy­nieść roz­cza­rowa­nie. Gor­sza od żalu jest niepew­ność. Le­piej nie żałować, że się cze­goś nie zro­biło, uwierz mi. 

Dobranoc.