ultrafiolet

Będę Twoją poduszką, tylko bądź moją pościelą

Znamy się trochę na tym, wiemy co wiąże się z nadzieją

Karmimy się swoim ciałem i tworzymy wspólny sezon

Nie rozmawiamy o uczuciach, bo wiemy jak one bledną

Na pewno chwile niejedną chcemy podzielić między nas

Podchodzimy realnie, aby nie wchłonął to czas

I choć nie jedni to skreślą, bo niby chodzimy na wspak

Rzekomo fatalnie, ale w naszych oczach to tylko start

Nie liczymy na fart, bo fart to przeznaczenia kuzyn

Takiego czegoś nie ma, po co się cofać, znając powtórki

Liczymy tylko na szczerość z brakiem incydentów trudnych

I choć to nic wielkiego, nie spieszy nam się do kłótni

Ja mam tylko pytanie, dlaczego ja piszę w liczbie mnogiej?

Dlaczego mam to odczucie, adhezji smaku nastroje

Nawet, jak to odrzucam, ta czerwień wraca stale do mnie

Bo jest coś między nami, czego nie widzi też ultrafiolet