Tabula Rasa

Wybacz mi mój narcyzm, mówię serio nie na żarty

Częściej wywołuje lawinę niż zakładam jakieś narty

Haha a uparty jak kanciarz w karty,

A nos mam zadarty jakby w przodkach był pterodaktyl

W płucach mam dwa harty, w uszach grają mi harfy

Chce więcej mieć jak każdy, nie pożyczam nigdy, dam ci

Bo wiem co mam, ty masz pociąg do amfy

Ja układam tylko tory, bo mój pociąg jest na stacji

Lubię strzelać bramki, długie nogi, dobre majki

Kocham maczać palce, nie przepraszać, mieć zakwasy.

Lubię moje miasto, ale to bez przesady

Kocham zerowe, malbork, pierwsze za wspomnienia dzięki stary

Wkurwiają mnie układy, pucek za nie dawanie rady

Gimnazjalne bary i brak drobnych do zapłaty

Żaden ze mnie rodzynek, ani pępek czy matematyk

Ale wiem co we mnie drzemie, bo sumuje tylko fakty

Jarają mnie najki, żółty kolor, kolor, czarny

W testamencie napisze, że do trumny chcę mieć dunki

Mówią wróbel, mówią pamela, mówią emem, mówią mały

Niektórzy mówią chamie, bo nie kłamie jak reklamy

Szybko się przywiązuje, taki już mój los marny.

Rzadko mówię dziękuję, komplementami nikt się nie karmi

Często mówie powodzenia, by poczuli to co ja dziś

Żadna homeostaza, tylko adhezja do prawdy

Lubię się uśmiechać, ale nie śmieszą mnie wszystkie żarty

Uśmiech to luksus, all inclusive to nie każdy

Uwielbiam mówić smacznego, przytulać się, dobrze bawić

Znają ci co słuchają i wiedzą że mój umiar ma miarę kary