Przyjaźń jest tym co się buduje przez lata. Ma swoje źródło i początek można porównać ją do rzeki. Zaczyna się od zachwytu czyjąś osobą wspólnym przedmiotem zainteresowań. Przywiązanie rodzi się później kiedy pojawi się nić porozumienia. Rodzi się potrzeba "bycia dla kogoś" a nie stania na uboczu. Przyjaźń musi być wzajemna nie może być mowa o jednostronności. Bo taka przyjaźń nie jest przyjaźnią a nawet jeśli jest pewnego dnia skończyłaby się. Przyjaźń to nie "coś za coś" to bezinteresowna relacja. Dla przyjaciela jest się gotowym "nachylić" do jego problemów próbować zrozumieć. Takie współodczuwanie z drugim człowiekiem zwane empatią jest wyjątkowo piękne. Dla przyjaciela jest się gotowym do czynów o które wcześniej człowiek sam by się nie podejrzewał że jest skłonny wiele poświęcić.Przyjaźń to pewne wartościowanie stawianie człowieka najwyżej. Dla przyjaciela jest się gotowym zapomnieć o swoich obowiązkach życiowych bo sama myśl o możliwości kontaktu staje się radością.e

KCM<3