"A za zakrętem zanurzasz się w strachu -
mgły kłęby siwe, głębokie wyboje
i rezygnacja, co w kajdany zakuć
pragnie bezradność, słabość wiary twojej

w to, że dni ruszą bardziej żywym tempem
gwiazdy zapalą aksamitne noce
i jeszcze znośnie, jeszcze pięknie będzie
aleją wonną pośród marzeń kroczyć

a za zakrętem pies z kulawą nogą
los mu, jak tobie, przeciął szczęście pejczem
patrzysz na niego i próbujesz pojąć
znicze w źrenicach - kiedy życie jeszcze

drży słabym pulsem w skrawkach odczuwania
tego co kiedyś miłością się zwało
lecz przecież miłość prawdziwa nie rani -
to była ludziom tak znamienna małość

a za zakrętem łasi się nieufność
jak kot o nogi ociera się futrem
i tylko pragniesz jakoś przebrnąć w jutro
i tylko oczy jak cmentarze smutne..."