Lepsze jutro cz.45

Lepsze jutro cz.45

Wciągnęłam za sobą walizkę i postawiłam ją w przedpokoju. Zostawiłam wszystkie rzeczy na szafce i weszłam do kuchni. 

- Zrobiłam specjalnie dla Ciebie Twoją ulunioną zapiekankę- powiedziała mama, kiedy tylko zobaczyła, że siadam do stołu. 

- Dziękuję, ale nie trzeba było zaprzątać sobie tym głowy. 

- Wróciła moja kochana córka, chciałam dla Ciebie jak najlepiej. 

- Oh mamuś. 

Postawiła przede mną zapiekankę i dwa talerze. Zabrałyśmy się za jedzenie. 

- No .. opowiadaj jak było- zachęcała 

- Na prawdę super, fajni ludzie i wytańczyłam się za wszystkie czasy. 

- Cieszę się, to za rok też tam jedziesz? 

- No jasne, wiesz jak trudno było pożegnać się ze znajomymi. 

- To za rok Ala pojedzie już na pewno z Tobą. Rozmawiałam z jej mamą i z dziadkiem jest już dobrze. 

- Tak wiem. Ala mi mówiła. Wybudził się, a i złapali sprawcę.

- Bardzo dobrze. Zdzwonił tato.

- I czego chciał?

- Zapraszał Cię do nich na wakację.

- Mówiłam mu, że nie mam ochoty tam jechać.

- Może to jednak dobry pomysł?

- Dobrze wiesz, że nie. temat zakończony.  

- Jak wolisz, a opowiesz mi coś .. o Mateuszu? - zapytała niepewnie  

- To świetny chłopak , mieliśmy trochę .. problemów na początku, ale teraz jest już wszystko okej. 

- Jakich problemów? 

- Posprzeczaliśmy się. 

- Ale na pewno już wszystko dobrze? 

- Tak i jak na razie jestem szczęśliwa. 

- Z chęcią poznam też jego rodziców. 

- Niestety, ale Jego tato.. nie żyje. 

- Tak mi przykro. 

- O nie! Na śmierć zapomniałam o Patryku.

- Kto to jest? 

- Kolega, nie obrazisz się jak teraz do Niego zadzwonię? 

- Idź, a ja pozmywam. 

- Dzięki. 

No tak tyle się działo, że zapomniałam o Patryku. Ciekawe czy dojechał do domu, dzisiaj nie widziałam go nawet na śniadaniu. Szybko wybrałam do niego numer. 

- Hej, przepraszam, ale zapomniałam o Tobie. Wszystko okej? Jesteś w domu? - zaczęłam 

- Cześć, miło Cię słyszeć. Tak, już wróciłem. 

- Mogłeś w sumie wracać z nami. 

- Nie chciałem robić problemów, zresztą Mateusz nie chciał nawet mnie zabrać.Wiesz,że

- To jesteś już w domu? 

- Tak, wrociłem pociągiem.

- Dobra to nie przeszkadzam. Cześć. 

Ci dwaj to chyba nie mieli za dobrze. Zresztą z tego co opowiadał mi Mateusz to Patryk raczej nie sprawdza się w roli grzecznego dziecka. Z pomoca mamy wniosłam na górę moją walizkę i wzięłam się za rozpakowywanie.

- A mamo, na którą jutro obiad? - spytałam 

- Myślę, że na 14. 

- Okej, to poinformuję potem Mateusza. 

Właśnie wykładałam do szafy ostatnie rzeczy, jak usłyszałam dzwonek do drzwi. Szybko zbiegłam na dół , by zobaczyć moją przyjaciółkę.

 CDN(jutro)