Obi Rób-Wnuki

Wpis #55

Wreszcie mam blade, ale jednak pojęcie, co tak właściwie mam robić z fantem zwanym pracą licencjacką. Odkryłem dziś także rzecz z lekka niepokojącą - na wykładzie siostry studentki jedna po drugiej wymieniały, w jakiego typu placówce chciałyby pracować. Wspaniała seria zakończyła się na mnie. Jakoś nie miałem pomysłu.
Ah, i nic tak nie cieszy, jak odwołanie zajęć. Naukowo potwierdzone.

Sobotnia parce generalnie się udała, wciąż tylko nie mam pewności, jak moi znajomi wypadli w oczach... moich znajomych. Jeden zaliczył failstart, który niemalże zaowocował "permbanem panda style="">TOSTY! Jeśli coś mnie zachwyciło, to były to właśnie tosty. Nawet za frytkami nie tęskniłem. Trudno mi znaleźć większy komplement.

No i Koalne wino, oczywiście.

Jedna rzecz, której w zimie nie lubię, to ten bardzo niemiły moment, gdy człowiek opuszcza zaciemnione hale wydziału tylko po to, by znaleźć się pośród wściekle atakującego źrenice białego puchu.  Nim okulary przybiorą swą postawę obronną, mija zdcydowanie zbyt dużo czasu, w ciągu którego idę praktycznie na ślepo. No i autobusy na dworcu powinny podjeżdżać na przystanek jak wszędzie indziej - tak to zawsze mam wrażenie, że człowiek za kółkiem jest zimnym draniem, który czeka tylko aż się zbliżę do pojazdu, by zamknąć drzwi i z piskiem opon uciec w siną dal, rechocząc pod nosem. Nawet jeśli czyta akurat gazetę.

                                                                                                                         Dawno nie użyłem żółtego koloru.