Nic mi się nie chce...

Niby dostrzegłam piękno..zycia , przyrody , jednak nadal mi czegoś brakuje. Mimo symptii , czuję się nadal niewyobrażalnie samotna. Przeraża mnie myśl , że zaraz kończą się wakacje i bede musiała wrócić do tych ludzi , którzysą egocentrykami i nie widzą świata poza czubkiem swoegonosa. Gardzę nimi bo z tego co widać ich życie koncentruje się tylko na szkole...to takie żałosne bo w życiutrzeba żyć , a nie tylko istnieć. Wraca  taki okres czsu , który miałam juz za sobą...znowu wrócił. Przeraża mnie to , a najbardziej  szkoła. No i ludzie. Ich nienawidze najbardziej bo są fałszywi i zbyt bardzo mnie zranili. Marzy mi się ilzolacja. Nie chciałabym spotykać nikogo z wyjątkiem jednej osoby.