Intro

Jeśli chodzi o światopogląd, różnię się od wielu współczesnych tym, że w ogóle go mam.

Zdolność (w pewnym stopniu) niezależnego myślenia zanika dziś pośród masowej generalizacji, tłumiona zarówno konformistycznym wygodnictwem jak i samym strachem. W którymś moemncie to ludzie sami sprawili iż opuszczenie kilku przetartych ścieżek myślenia prowadzi nas na odległe krańce społezeństwa, zmuszając do balansowania niebezpiecznie blisko jego krawędzi. Każde spojrzenie poza tą granicę kusi uciezką, podobnie jak powrót na drogę tłumów wzywa obietnicami względnego bezpieczeństwa. Czy są prawdziwe? To poprawne aby żyć dla ludzi. Jak wielką część osobowości musimy dla nich poświęcić?

Przecież bycie sobą nie musi być egoizmem...

Oni trzymają się głównej ścieżki bo boją się zagubienia. Samotności wynikającej z braku zrozumienia. Często się okłamują.

Nie trudno "zrozumieć" schemat. Nawet podświadomie, nie wiedząc o jego istnieniu.

Ale wchodząc na nową drogę, możesz postawić własne znaki. 

Nie spodziewaj się jednak zupełnej dziczy. Pewnie nie raz trafisz na ślady stóp. Nie mają one przeczyć twej orginalności. Raczej mówią, że nie jesteś całkiem sam. A to dobrze. Być może nie zmierzasz do nikąd... Nie utkniesz w martwym punkcie... 

Jeśli nie budujesz wokół siebie murów, będziesz też w stanie dostrzec inne drogi. Obserwować je.

Droga mas -największa, najlepiej widoczna.

I wiele mniejszych, przecinających się. 

Łatwe i trudne. Kręte i proste. 

Nasze światy nie są spójną jednością. Przenikają się i mieszają.

Patrz i podziwiaj.

Zapraszam do spojrzenia moimi oczami.