Poniedziałek. Nie wymaa to głębszego komentarza.

Od weekendu, do weekendu. Cały tydzień ciągnie się niemiłosiernie (chociaż wszystko jest "do czasu"). 

Nowa ekipa jest mega. Wycieczki też. Np., zeby pojechać do Zamościa na pizzę i wrócić do domu trzeba zrobić 300km. A do Zamościa jest 100. 100 + 100 to nie jest 300.

Ale przecież nie chodzi o to, żeby się beznamiętnie nażreć. Chodzi o ból kręgosłupa i wszystkich mięśni w nogach. Ale nie zamieinłabym tego na żaden samochód! 

Zrozumiałam ten klimat. Wspomnienia będą bezcenne.

Zdjęcia są zlotowe, z polskiej wersji Prypeci. Czas zatrzymał się tam 30 lat temu i tylko my chcemy tam spędzać majówkę. 

W drodze do Sulejowa przez 150 km padał deszcz. Motocykl i deszcz. Wątpliwa przyjemność. W drodze powrotnej, za mostem puławskim wjechaliśmy w ścianę. Deszczu. Już bez kombinezonów ochronnych. +200 do odporności. 

Mięśnie w nogach paliły z bólu, ja śpiewałam o puszku okruszku. O postoju nie było mowy. O ja nieprzyzwyczajona! 

Ale klimat imprezy był niepowtarzalny!

Plany minionego weekendu rozpuściły się w padającym deszczu. Soo sad.

Trochę chaotyczne to wszystko. 

Kocham moje nowe buty!