Chaos.

Znów dzieje się coś nad czym tracę kontrole. Może to znak? Moja misja ledwo się zaczęła i nie chciałbym jej teraz kończyć gdy wiem, że mogę coś zmienić. Na koniec pozostawiam z aktem wycieńczenia pewnego tajemniczego wierszoklety. Kto wie...

Marzenie wróćcie, on chce dzisiaj tworzyć.

Tyle pomysłów, lecz żadnego niezdolny wykorzystać.

Paleta i pędzel to me przybrane atuty.

Czyż to nieromantyczny akt pokuty?

Obraz nieskończony... Pędzla już nie chwycę.
Jeszcze jedno maźnięcie i byłoby gotowe.
Nie mogę wykonać swojego zlecenia.
Dzisiaj powrócisz do życia.

Namalowałbym Ci obraz ale mam zdarte koniuszki palców.
Napisałbym wiersz, ale marny ze mnie poeta.
Lecz gdy zaśpiewam piosenkę raźniej będzie nam
Twe usta przyćmią cieknącą krew z ran.

Powinienem teraz malować, taka moja dola.
Cóż po obrazie z rąk pustego autora?
Ten skromny malarz nie potrzebuje od życia wiele.
Boże daj mi zdrowe palce, sztuka to moje przeznaczenie.
Paletą i pędzel już na mnie czekają.
Niech moje zamiary nie zwlekają.

Namalowałbym Ci obraz ale mam zdarte koniuszki palców.
Napisałbym wiersz, ale marny ze mnie poeta.
Lecz gdy zaśpiewam piosenkę raźniej będzie nam
Twe usta przyćmią cieknącą krew z ran.

Gdybym tylko potrafił to stworzyłbym coś pięknego. 
Utraciłem coś ważnego,  ale nie zmarnujmy tego wieczoru.
Błagam przetańczmy te noc na deszczu.
Chcę zmyć dziś zimno w Twoim sercu. 
Jestem malarzem upojonym natchnieniem. 
Proszę uśmiechnij się, tworzę dla Ciebie.

Namalowałbym Ci obraz ale mam zdarte koniuszki palców.
Napisałbym wiersz, ale marny ze mnie poeta.
Lecz gdy zaśpiewam piosenkę raźniej będzie nam
Twe usta przyćmią cieknącą krew z ran.

A na koniec prośbę do Ciebie krótką mam...
Nie daj mi puścić uczucia, które w sercu trzymam.