to chore. 

Chcę Ci coś powiedzieć. Chciałabym Ci coś wyznać. Nie ma piekła. Jest tylko samotność. Wspomnienia doprowadzają Cię do szaleństwa. Wspomnienia mnie zabiły. Daję ogłoszenie do gazety "Pani pozna smutnego idealistę" i nagle okazuje się, że wszyscy na świecie są smutni i czytają Świetlickiego. W takich momentach nie chce mi się nic robić. To znaczy chce, ale nie mam przy sobie pistoletu. Wychodzę na świeże powietrze, zatrute czadem, jadem, ceodwa, pełne pyłków, kurzów i zarazków, oddycham pełną piersią, och, jak mi wesoło, jak to powietrze wspaniale działa na moją cerę, układ dokrewny i nerwowy! Tylko broń Boże nie podchodź, bo robię się asympatyczna. Widzę hipsterskie gówno i szybko uciekam na drugą stronę ulicy. O, jakie ładne dziecko, a fu, smarki na brodzie i szyi, facet chodzi krzywo, babka ma wąsa, dziadek nie ma zębów. Jebane powietrze. To na pewno wina powietrza. Z daleka Cię czuję kochanie, macham na dzień dobry i zdecydowanie dobrą noc, uśmiechasz się, masz zęby, wąsa nie masz, prosto chodzisz i smarki na właściwym miejscu. Dzięki Bogu. Powietrzu- dzięki!