Dodano: 20 LISTOPADA 2010
148.
148.
Teraz to ja już się naprawdę pogubiłam.
Mam ochotę zacząć od początku. Kompletnie od zera. Nowy pomysł. Nowy początek. Biała kartka. Pusto. Jednak gdzieś gnieździ się żal i strach, który nie pozwala mi tego zrobić. Jeśli zostawię to, zacznę od nowa, to historia się powtórzy. Historia zatoczy koło. Po raz kolejny mi się nie uda, po raz kolejny tak beznadziejnie się poddam. Po raz kolejny udowodnię sobie, że nie nadaję się do tego. A potem to już tylko łzy, łzy, łzy. Mogę sobie obiecywać, że dam radę z nowym. Nie dam. Nie dam, wiem to. Albo kończę to, co mam, albo żegnaj.
Zarejestruj się teraz, aby skomentować wpis
użytkownika wsloncepatrz.
Zarejestruj się
Masz konto? Zaloguj się.
