...

"Lekarze twierdzą podobno, że stan ducha zwany zakochaniem przypomina pewne formy obłędu. Jeżeli tak im się kojarzy stan zakochania z wzajemnością, to cóż powiedzieliby o miłości nieszczęśliwej, zawiedzionej i odepchniętej, pozbawionej nawet ociupinki nadziei?
Nic człowieka nie cieszy. Nic. Każda myśl, od czego by nie wyszła, maniacko nawrócić musi do tego samego wciąż obiektu i tematu. Tragiczna, doprawdy, mania. Człowiek nią owładnięty godzien jest naprawdę głębokiego współczucia, tym głębszego, im mniej ma szans na uzyskanie jedynego potrzebnego mu lekarstwa, to jest- wzajemności. [...] Ponieważ żyć z tym nie można, chciałoby się wymazać te wspomnienia z pamięci- co do jednego- a równocześnie nie chce się stracić żadnego z nich, bo są już ostatnim skarbem, jaki się ma."
M.Musierowicz "Opium w rosole"

Wracam :) Trochę już zmieniam ideę tej stronki, ale cały czas pozostajemy w poetyckim klimacie ;)