6.

IX
Silne przekonanie, że tu nie pasuję. Że powinnam wyjechać, nie wrócić nawet na chwilę. Ani fizycznie ani psychicznie. Po prostu odciąć się od tego świata. Nie chodzi o to miasto, tą szkołę, to otoczenie, ale o całokształt. Wszyscy tu za czymś biegną, cały czas. Nie zatrzymują się nawet na chwilę, by pomyśleć, czy ten bieg ma sens. Przecież tak na prawdę ścigają się sami ze sobą. Nie przegrają. Życie jest krótkie. Jeśli je przebiegniesz-nic z niego nie zapamiętasz. Zatrzymaj się! Poczekaj chwilę. Przecież jesteś taka młoda, po co tak biec? Chcesz zobaczyć już to światło? Uwierz mi że nie chcesz. Chcesz jaknajszybciej przejść ten trudny okres? Jeśli go teraz nie przejdziesz to prędzej czy później i tak Cię dopadnie. Obiecaj sobie, że nie będziesz nigdy biec. Obiecaj, że zwolnisz, że czasem się zatrzymasz, by pomyśleć, choć przez chwilę. Ale nie mogę, coś nie pozwala stąd odejść. Coś jest jednak silniejsze od tego przekonania.





     JUST CHANGE EVERYTHING IN ONE SECOND.