...hipokryzja XXI wieku.

"powinnam zadawać więcej konkretnych pytań, by dostawać lepsze odpowiedzi..."

Cześć, siemano. Jak tam ludziska? Jak dłuuuugi weekend? :) Ja osobiście korzystam z weekendu, aż za bardzo. Wczoraj postanowiłam czytać książkę na pełnym słońcu - głupota. Boli cholernie, ale bynajmniej się opaliłam. :D 

Mam tyle do napisania, zastanawiam się, czy w ogóle jakoś to tutaj napiszę, tym bardziej, że ostatnio mam kłopoty z komunikacją i jak chcę cośpowiedzieć -  zapodaje cytat, wiersz albo zlepek dziwnych słów, które łączę za pomocą głosek "eee","yyy",'ooou","iyiyiy". Tak sprawa wylada, ale mam nadzieję, że uda mi sie tutaj przekazać wszystko co siedzi w moim sercu. :)

Słowa? Czy to właśnie one mówią wszystko? Różnie bywa, prawda? Czasem czyny mówią więcej. Czyny? Gesty? Małe najmniejsze, znaczą najwięcej. I to jest ta ironia losu. Robimy burzę z małych słów i nie zauwazamy małych, najwięcej znaczących czynów. Otwórzmy oczy!

Czy jest ktoś na świecie kto nie boi się prawdy? Każdy się boi. Są prawdy dobre i złe.  Ja osobiście zanim powiem prawdę to wytężam mocno swój mózg, by ominąć ją szerokim łukiem. Boję się swoich uczuć. :) Dlatego znalazłam na to sposób jako mała dziewczynka, kilka lat temu. Zaczełam pisać wiersze i takie tam. I nie moge wyjśc z szoku, że połowa moich wierszy leży głeboko zakopana, by nikt ich nie ujrzał. Ale ostatnio zaczynam je wyciągać i czytać. Mhm, zmiany.  

Nudzi mi się troszkę, książki już mi nie wystarczają. Mhm, musze wyciagnąć Marlenę na lody, co ty na to? :D 

Obecnie pajacuję do piosenki Kelly. <3 Buu! Jak ja to kocham. Paradowanie w zaciszu mojego pokoju w rytm jakiejś świetnej nuty w pidżamie. <3

Biegam. Dzisiaj dwa kilometry. Jak zaczełam biegać, nie mogłam skończyć, chciałam biegać jeszcze, ale musiałam skończyć.  

Wspominałam, że boję się prawdy, tak? TO dotyczy wielu rzeczy. :) Ale musze przyznać się, że mam jedno wielkie marzenie, o którym nie wie nikt. :) Pragne, by sie spełniło, wiem, że mogę, ale cośmi nie pozwala, moja słabość. To cholernie głupie. Ale walczę? 

A więc: zachęcam do pisania wierszy! <3 zachecam do pajacowania w pidzamie w rytm jakiejś świetnej nuty <3 zachęcam do radościa z życia <3.

Pokój ludzie!

"moje myśli wariują, są w stanie przebyć tysiące mil w ciągu sekundy. nie mogę ich ogarnąć."

"o niektórych rzeczach nie chciałabym wiedzieć.."

"za mało czasu, by zrozumieć wszystko.." 

"potrzebna szczera rozmowa, dająca mi wiele wyjaśnień.." 

Tak, tak, zapomniałam ponarzekać na XXI wiek. Już nadrabiam. Współczuję dzieciom, które wychowują się na tych różnych technologiach. Teraz, gdy powiesz do jakiegoś malucha: 'chodź pobawimy się w dom",  on idzie i odpala simsy albo twierdzi, że "się nie da".  Doprawdy? Jak byłam mała, nie dość, że byłam lepsza niż Bob Budowniczy, to na dodatek na podwórku miałam: sklepy, ratusz, parkingi i domy. I to było zajebiste.  Miałam wyobraźnię, mam ją do dzisiaj.  I jestem z tego dumna! A co do XXI wieku.. jak połowa społeczeństwa, uważam, że młode pokolenie sieje zgorszenie. Nie rozumiem, jak można siebie nie szanować, snuć jakieś głupie teorie, iż "puszczanie się,  odwiedzanie jakiejś zrytej dyskoteki i okazyjne picie co dwa dni" jest czymś mega zajebistym. Błagam. O! I jeszcze Ci hejterzy w internecie. Nie macie odwagi w przwdziwym życiu? Macie odwagę dopiero, gdy wasze palce znajdują się na kwadratowych klawiszach klawiatury? Dopiero wtedy mówicie prawdę, w dodatku przykrą, czasami nie prawdziwą, udajecie "fajnych", bo wy możecie pojechać po kimś, kto jak wiecie, obronić się nie może. Miejcie odwagę żyć, mówić prawdę, każdy musi się tego nauczyć.  

Dobra, eh. Ponarzekałam i mogę iśc do mojego jednorożca. <3