#20

Udało mi się. W jakiś sposób udało się doprowadzić mnie do płaczu. Delektowałam się tą chwilą i od razu robiło mi się lepiej. Stwierdziłam, że muszę w jakiś sposób się ukarać. Za wszystko. Podeszłam do lustra i poprostu patrzałam się w swoje odbycie. Przyglądałam się dokładnie każdemu elementowi mojej twarzy. Krzywy nos, za małe usta, dziwne oczy, brzydka cera. Czy jest coś bardziej dołującego niż widok takiej szkarady?

Widzę w swoim odbiciu Ciebie, mimo, że nie wiem jak wyglądasz. Widzę w odbiciu Ciebie i zastanawiam się co zrobiłam nie tak, że postanowiłeś mnie odrzucić. Nie znałeś mnie, ale już wiedziałeś, że coś będzie ze mną nie tak. Miałeś racje. Jestem popsuta. Jestem śmieciem i powinnam wylądować tam gdzie ich miejsce. Na smietnisku, wśród innych odpadów i wyrzutków. Szkoda, że niektórzy Ci nie zaufali.

Przepraszam, użalam się nad sobą. Żałosne.