I tak po prostu z nikąk lecą mi łzy .
Tak cholernie mi przykro, ze jestem sama, sama z tym wszystkim .
Tak na prawdę nikt nie wie co ja czuję, co myślę i jakimi kategoriami myślę . 
Chciała bym z kims porozmawiać ale wiem, ze nie mogę.To przecież tajemnica...
Kłamię.Wiem, nie powinnam, ale jak wybronić się od nadmiernej iliści pokarmu jak nie kłamstwem ?!
Cały czas czuję, ze jem za dużo, chciał bym nie jeść wcale lub jeszcze mniej ale przecież nie mogę zawalić roku !
To jest włąśnie największy dylemat ; jeść czy nie jeść ?

Ludzie w szkole wcale mnie nie znają, nikt mnie nie zna .
Czasem mam wrażenie, ze jak przechodze przez ten ogromny hol to wszyscy widzą każdą moją niedoskonałość, to że mam duże pośladki, gruby brzuch, ogromne uda ... zawsze porównuję się z dziewczynami ze szkoły, niektóre są takie chude, takie cudowne ...
Na prawdę nie znoszę siebię, i już sobię nie radzę, nie umiem nic z tym zrobić . Nie potrafię się też pogodzić z rolą grubasa .
Gubie się i już nawet płaczę .
Czasem się zastanawiam, czy to nie żałosne, ze piszę wam to wszystko ...
ok.600kcal
8min legs, 8 min abs, 100 brzuszków, wf, rozciąganie, i pare ćwiczeń na nogi . (pewnie coś jeszce wskoczy)