Chmura.

Jeszcze z Francji.

Ja nawet nie piszę,

jakie miałam wtedy pomysły na to,

co mi ta chmura przypomina.

Bo to było wszystko.

Dosłownie :D

Ale ta anomalia dzisiejsza była genialna :)

To muszę przyznać.

I ogólnie fajny ten tydzień mam.

Od niedzieli takie rzeczy się dzieją, że szkoda gadać.

Ale jest pięknie.

To jedno muszę przyznać.

A Bóg tak niesamowicie działa,

że to po prostu jest niepojęte.

I już się nie umiem doczekać piątku.

Chociaż jeszcze nic nie umiem,

to plan jest.

Taki tam ogólny zarys.

Ale będzie 2 w 1 albo i nawet 3 w 1.

Zobaczymy, jak się wyrobię.

Ale jest.

Tak moja funkcja piękna.

I zaskakujące jest to,

iż się wyrabiam ze wszystkim.

I na maxa korzystam z doby.

Chociaż rano ciężko jest wstać czasami ;)

Ale życie jest zaskakujące.

I da się wyrobić ze wszystkim.

Szczególnie wtedy,

kiedy masz najwięcej na głowie.

Tak jak to ja mam ;)

Ale wtedy to sprawia największą radochę.

Jest ciekawie.

Przeszło mi.

Jednak.

Ale...

Napawa mnie to zarówno radością jak i lękiem.

I nie wiem, czy to dobrze, że już po.

Ale trzeba iść do przodu.

No cóż.

Dam radę.

Ale...

Muszę zacząć korzystać z weny.

Nawet na lekcjach.

Trudno.

Bo już od poniedziałku coś piszę,

ale nie wychodzi, bo muszę robić coś innego.

Ech...

Walić nauczycieli.

Mam potrzebę, to muszę ją spełnić.

Jak w dwójce simsów :D

Ale nadszedł czas na sen.

Szkołą się z rana zajmę.

W końcu masz jeszcze duuużo czasu do 10. tej :)

Jeszcze szumi.