Przepraszam, że na każdym postawionym kroku masz ze mną same problemy.

Przepraszam, że ciągle się o mnie martwisz, zadręczasz, wypalając kolejne zgubne papierosy. Morderczy dym otacza Cię z każdej strony, a ja nie jestem w stanie nawet wyobrazić sobie, co musisz czuć, wdychając go i słuchając oceanu własnych myśli.

Przepraszam, za każdą łzę, jaka wypłynęła z Twoich oczu, następnie spływając po policzku i kapiąc na sierść szarego kota, siedzącego Ci na kolanach, próbującego pocieszyć i wesprzeć.

Przepraszam, że zawsze zabieram Ci fajki, wypalam, próbując zatamować bezradność, nerwy i strach, po czym wydycham dym, wpatrując się w jedno miejsce.

Przepraszam, że odważyłam się skłamać, zawieść Twoje zaufanie, pozwolić na tak głupi błąd.

Przepraszam, że kiedy idę ulicą i myślę o Tobie, moje nogi zapominają jak stawiać kroki, by nie stracić równowagi i nie upaść na twardą, lodowatą posadzkę.

Przepraszam, że widzę Cię, gdy Cię nie ma.

Przepraszam, że tak często powtarzam, jak bardzo Cię kocham...

Przepraszam, że jesteś moim tlenem, bez którego nie potrafię egzystować.

chwila prawdy