Błogosławiony Jakubie patronie Lwowa wielkiego
Pomóż nam żyć Jakubie , wedle życia twojego
Naucz nas kochać jak ty kochałeś
Trawę ludzi i zwierzęta zawsze szanowałeś
Biskupie wielki patronie Lwowa
Gdzie zawsze piekna panowała mowa
Uczyłeś ludzi jak żyć przy Chrystusie
W drodze do szkoły,na przystanku w busie
Pomóż nam Jakubie zobaczyć piękno
Byśmy przemierzając w przepaść życia nie zahaczyli o dno
Bo życie to jest dar o którym nawet nikt nie marzy
Jast takie wielkie , a nic nie warzy
Jest takie piekne a nikt tego nie widzi
Jest tak szlachetne a człowiek się go wstydzi
Jest takie krutkie a i tak je marnujemy
Bo dajac innym dobro , siebie oddajemy
Czemu nie jesteś święty ? skoro byłeś tak dobry&
Przed Toba kłaniaja się wielcy : Jan Matejko i wielki król Chrobry
Zapomniany biskupie przez lata niekochany
Od niepamiętnych czasów w ziemi głęboko schowany