Jeden dzień, 24 godziny, 1440 minut, 864 000 sekund pełnych radości, spełnienia, spokoju. Dziękuję, dziękuję, dziękuję Bogu, sobie i WAM za dzień w którym mogłam spełnić się po raz kolejny, ujrzeć Was, żeby wrócić i znowu móc za Waami tęsknić.. i do Was wracać. Dzień w którym mam nadzieję na nowo otworzyły się pewne drzwi, w którym zdarzają się cuda. Dzień który sprawił, że wierzę w siebie jeszcze mocniej. Najbardziej zajęty dzień w roku, dla którego warto było nie spać kilku nocy, mieć kaca życia, stać praawie 6 godzin w pociągu, przezwycięzyć strach i dostać szansę na coś co człowiek uważał za utracone. To było to czego potrzebowałam od dawna.

Dziękuję. Po prostu Dziękuję. 


Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..

Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..

Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..

Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..

Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..

Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..

Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..

Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..

Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..Dziękuję..