I jeśli wciąż oddychasz, jesteś jednym ze szczęśliwców...

Oddycham, jak najbardziej. Zaciągam się zachłannie brytyjskim powietrzem. Świadomie i z rozkoszą nadużywam.

Przed mną jesień uniesień. Zimny wiatr bezczelnie targa moje włosy, studzi natomiast rozpalone do czerwoności wnętrze.
Bez wiadomości od Ciebie, bez Twojego zainteresowania, wciąż istnieję, jednak inaczej.

Biegnę ślepo przed siebie. Doświadczam wszystkiego bez opamiętania, tak jakbym koniecznie chciała się od Ciebie odciąć.
Zostawić Cię daleko w tyle. Wyrzucić z pamięci Twój obraz, a z głowy każde Twoje słowo.

Ślady na ciele przykrywam natomiast innymi śladami. Przyklepuję, przygładzam, tak by koniecznie stały się niewidoczne.

W labiryncie wolności i niezależności, szukam swojej drogi,

Chcę Cię w końcu zgubić.