Zdjęcie z wczorajszej ekspedycji.

Znalazłam krótką drogę do Miasteczka !:D Dominik,nie uwolnisz się ode mnie mwahahahah.

Nie ma to jak usiąść w lesie i czytać o...dziewczynce zagubionej w lesie. :D

Co więcej ,nie ma to jak natknąć się na bagna,strumień ,zamoczyć dziurawy trampek,wpaść w kolczasty krzew(xD) i o mało nie sturlać się z pagórka.

Muszę przyznać że kocham las  i czasem chciałabym się w nim zgubić..Oczywiście biorąc pod uwagę iż nie dorwie mnie jakiś psychopata,nie zwariuję przez swoją wyobraźnię i nie pożre mnie jakieś...jakieś...coś.

"Pokochała Toma Gordona"- tytuł książki.

Pokochała...

Ano właśnie.

Bohaterka książki ma swego wyimaginowanego towarzysza.Kogoś,kto ją uspakaja. Kogoś,dzięki komu żyje. Nie poddaje się.Kogoś kogo pokochała.

Jedna myśl o Nim uśmierza wszelki ból.

Mój ból.

Rozdziera mnie tęsknota. Żołądek kurczy się w nerwach,głowa wiruje. Mózg nie pozwala zasnąć. Jedna myśl w kółko :On,On ,On.

Otępiały wzrok wpatrzony w wyświetlacz telefonu,w oczekiwaniu na wiadomość. Jedno zdanie,niosące ukojenie.Krótka wypowiedź raz na kilka dni. Jakże brakuje mi tamtych długich rozmów...