eeehhh....

Żyję ze wspomnieniem Ciebie....

 Na poddaszu w mojej głowie.....
I dawałaś sobie beze mnie radę....
Lecz traciłem cały czas....
Bo gdy odeszłaś zostawiłaś swe wspomnienie....
Teraz to jedyna rzecz jaką znam....

Kiedy przeszłość nie daje mi spokoju.....
A przyszłość jest kosztowna....
Sposób w jaki chcę pamiętać....
To zawsze być człowiekiem jakim nie byłem....

A Ty, Ty blakniesz...

Lecz wspomnienie pozostaje takie samo...

I ja, nie mogę się zmienić....
I myślę, że życie z Twym wspomnieniem....
Powoli doprowadza mnie do szaleństwa....

Jesteś idealna ale pusta....
A w mej pamięci robi się samotnie....
Bo twój obraz w mej pamięci.....
To tylko strzęp który z Ciebie pozostał....
Byłaś prawdziwa lecz wtedy mnie opuściłaś....
I to jest coś z czym nie mogę się pogodzić....
Więc będę nadal żył wspomnieniem....
Bo tylko to mi pozostało....

Łagów 16.10 2010