Silni ludzie stojący nad światem

Ostatni oddech słońca przynosi wiatr... Ostatnią nutę nieba przynosi wiatr... Ostatni blask księżyca przynosi wiatr... Wydaje się, że łatwo jest sobie rozejrzeć się dookoła i poszukać wzrokiem czego się chce. Gdy idziemy w domu by się nie wywrócić o coś, po galerii by wypatrzeć dobrą okazję czy na lotnisku by nie przegapić własnego lotu. Wydaje się, że łatwo jest sobie posluchać otaczających nas dźwięków i usłyszeć to co w tym momencie chcemy. Gdy słuchamy muzyki, rozmawiamy z przyjaciółką bądź rodzicami czy słuchamy o której przyjedzie nasz upragiony pociąg... Jakże ulotna jest chwila widzenia i słyszenia. Ulotna jest chwila tegoż też dotyku stukając klawiszami na laptopie, czując ciepło na swoim udach od niego czy bzęczenia nad uchem komarów.

Lecz dla pewnych ludzi nie jest to wcale takie normalne. Niewidomi i niesłyszący, bądź Ci mają zaburzone receptory dotyku. Nie wyobrażamy sobie Ci, którzy mają wzrok, słuch, dotyk codziennie by to stracić. Dlatego niszczymy te zmysły sami, stajemy sie własnymi oprawcami niszcząc coś co mamy. Ile ludzi by dało wszystko by chociaż przez chwilę zobaczyć ukochaną osobę, czy aby matka mogła usłyszeć swoje dziecko. Zaciskają w nocy zęby na poduszce i muszą być silni. Silniejsi od nas. Dlatego też jak spotkamy na ulicy niewidomą osobę proszącą nas o pomoc, czy nie radzącą sobie z czymś... pomóżmy do jasnej cholery. Okażmy tym ludziom wsparcie, niech przez tę jedną chwilę poczują tę moc ludzkiego dobra. A sami zastanówmy się... Zamknijcie oczy i spróbujcie wstać i iść gdzieś po coś. Nawet czasami nie zwracacie uwagi gdzie ta rzecz naprawdę leży, wyhaczycie ją wzrokiem i tyle... Otwórzcie oczy... Rozejrzyjcie się dookoła i powiedzcie na głos. Ten świat jest piękny. Pełen barw, kolorów, szczęścia i nawet tego zła. Ale on jest widzialny...

Gdy będziecie razem ze swoim partnerem/partnerką to zamknij oczy. I delikatnie zbadaj własnymi dłońmi twarz Twojej miłości. Każdy centymetr, wypukłość i krzywiznę. Spróbuj poczuć świat takim, jakim widzą go "inni"... chociaż wg mnie są tacy sami jak my. Nie mogą zobaczyć, lecz mogą to poczuć i opisać Cię takim jakim jesteś. 

Zakryjmy sobie uszy i popatrzy na osobę, która coś do nas mówi. Nie słyszymy jej. Nie słyszymy tego głosu, kogoś nam bliskiego. Nie znamy dźwięków muzyki, więc nie mamy przy czym się zrelaksować. Nie możemy posłuchać perlistego śmiechu przyjaciół z naszego żartu...

Pokażmy, że ludzie jeszcze potrafią czuć. Bo sam niechciałbym być w takiej sytuacji. Nie byłbym na tyle silny by to przetrwać. 

A kiedyś starzec powiedział do ludu, że nawet osoba niewidoma widzi sercem, osoba niesłysząca słyszy ciałem, lecz to my zwykli ludzie ograniczamy się do wzroku i uszu...

Daniel.