Tam gdzieś w jasnej otchłani...

Taki inny tytuł niż brzmią prawdziwe słowa. Ale dla mnie ostatnio wszystko staje się jaśniejsze. Słońce świeci coraz jaśniej, nie raniąc moich oczu, a blask księżyca gdy dotykam Twoich ust dodaje mi odwagi. Razem wznosimy modły tam w górę, by to co jest albo to co może być między nami było, stało się.... Mam nadzieję, że oboje tego chcemy...

Dzieci. Temat nie przypadkowy. Wszyscy chyba je kochamy... Czasami jasne, że nas zdenerwują... Lecz gdy wczoraj jeden z moich siostrzeńców, który ma cztery latka rzucił mi się na szyję i przytulił do mnie to poczułem coś wspaniałego. Dzieci mają ten dar, że chce się z nimi przebywać, bawić, kochać je. Właśnie. Kochać. Najgorszą rzeczą dla dziecka jest to, że nikt je nie kocha, zwyrodniali rodzice, rodzeństwo, nieznani dziadkowie. Taki świat staje się dla niego biały i czarny. Tylko te dwa kolory, nie odróżnia całej palety barw, jakimi są ciepło, rodzina, radość, szczęście. Jednak gorszą rzeczą jest przypomnienie przez własną matkę, 13 - 16 lat po narodzinach, że bardzo żałuje tego, że je urodziła, że nie oddała je gdzieś jak było małe... Że nigdy nie chciała tego dziecka. Nie jest to miłe uczucie. 

Gdy rozmawiałem sobie dzisiaj z moim przyjacielem, z którym zamierzamy kiedyś, jeśli się wszystko uda, wszystko powiedzie, udowodnimy sobie, że możemy być ze sobą na odległość stworzyć związek o dzieciach. Każde z nas by chciało je mieć. Nie mówimy tutaj o akurat naszym wspólnym wychowaniu, bo pewnie do tego nigdy nie dojdzie, lecz po cichu w to wierzę, tylko ogólnie o ojcach-gejach. Bardzo drażliwy temat. Mamy dobre podejście do dzieci, lubią nas, mamy ten instynkt ojcowski. Jednak wtedy podejmuje się wielkie ryzyko - niezaakceptowanie przez społeczeństwo. Szykanowanie, ubliżanie temu dziecku i nam RODZICOM. Słowo rodzic nie powstało od rodzić ciałem tylko rodzić duchem. Pokazywać temu dziecku świat, uczyć go, wychowywać, KOCHAĆ. 

Nie wiem czy kiedyś mi się uda mieć dziecko z kimś odpowiednim, na razie chcę poczuć sam miłość i być przez kogoś kochanym. Pamiętajcie, nic na siłę... 

Jeszcze jedna sprawa. Niepewność. Był taki wiersz Adama Mickiewicza... Lecz ja chciałbym zmienić te wersy... Wtedy by były prawdą dla mnie....może dla nas?

Gdy Cię nie widzę, to wzdycham i płaczę.

Tracę zmysły, kiedy Cię zobaczę.

Jednakże gdy Cię długo pooglądam.

Niczego mi nie braknie, z Tobą czasu żądam.

I wtedy zadaję sobie pytanie...

Czy to jeszcze przyjaźń czy już zakochanie?

Justin.