~ część 17.

Gabrielle .

Siedziałam w pokoju wkurzona na siebie. Był środek nocy. Matka była w pracy a Lisa była u sąsiadki. Płakałam przez cały czas. Mój szczeniak siedział na moim łóżku piszcząc smutno. Westchnęłam. Wzięłam telefon i napisałam do Nathaniela.
= Wiem że nie śpisz bo w Twojej sypialni świeci się światło. Możesz do mnie przyjść? To ważne .. Przeżywam załamanie ... Proszę ! Potrzebuję wsparcia ..
Wysłałam to. Łzy ciągle płynęły mi po policzkach. Odpowiedź przyszła po jakiś dziesięciu minutach.
= No dobrze. Przyjdę. ! Tylko nie płacz proszę < 33
Nie odpisałam już. Tylko patrzyłam na drzwi. Słysząc że ktoś puka zerwałam się z łóżka. Miałam na sobie tylko sweterek wkładany przez głowę sięgający do połowy ud. Zbiegłam na dół i otworzyłam. Rzuciłam mu się na szyję wybuchając płaczem. Przytulił mnie i zamknął drzwi nogą. Usiadł na kanapie, posadził mnie sobie na kolanach i przytulał dopóki sie nie uspokoiłam. W końcu spojrzałam na niego. Otarł moje łzy.
- Nie płacz kochanie ..
Załkałam cicho i wtuliłam się w niego jak małe dziecko potrzebujące pocieszenia. Wziął mnie na ręce i wstał. Poszedł na górę do mojego pokoju. Położył mnie na łóżku. Psiak przeniósł się na swoją dużą poduchę. Położył mnie wygodnie na poduszkach i położył się obok. Zauważyłam jak był ubrany. W dresowe spodnie i koszulkę oraz bluzę
- zamknij drzwi, zgaś światło. pozwól mi całować Twą szyję, schodząc w dół.
Uśmiechnął się ale jego oczy pozostały smutne i pełne bólu. Wstał, zamknął drzwi, zgasił światło i położył się obok zdejmując bluzę i buty. Zaczęłam go całować po szyi. On zaczął mruczeć cicho.  Podniosłam się i usiadłam na jego brzuchu. Pochyliłam sie nad nim.
- Przepraszam Cię.  Zwątpiłam kiedy sie pojawił .. Przypomniały mi się chwile kiedy z nim byłam .. Myślałam że się zmienił .. Ale on jest dalej taki sam .. Proooszę .. Chcę być tylko z Tobą .. Dajesz mi tyle miłości i czułości .. Przyciągasz mój wzrok i prowokujesz do marzeń i niegrzecznych myśli .. Nathaniel, noo !
Uciszył mnie długim i gorącym pocałunkiem. Kiedy się odezwał jego głos był kojący i jednocześnie kuszący.
- Nigdy nie zwątpiłem w to że mnie kochasz .... Czułem że Twoje serce, Twoja dusza przyciągaja mnie do siebie ..
- Nigdy nie zwątpiłem w to że mnie kochasz ..
Zachichotałam.
- kochanie, jeśli ja Cię nie będę miała to nikt nie będzie miał, bo to do mnie należą Twoje serce, dusza, umysł i ciało.
Zamruczał w odpowiedzi i znowu mnie pocałował. Tym razem dłużej namiętniej .. Pozwolił mi zapomnieć o Eriku i tych przykrych chwilach. Znowu byliśmy tylko my ! Nikt więcej. Nie chciał mnie wykorzystać. Chciał po prostu okazać mi tyle czułości ..  Nic nie było teraz ważniejsze od tego że mogłam go mieć. !