Pan Knightley.

Ten, który w moich oczach zdetronizował Pana Darcy'ego.

Sorry, Panie Darcy.

"Czemu nie lubiłem Franka Churchilla? Bo widziałem, że swatają go z panią. (...) Nadzieja wróciła na wieść o zaręczynach Franka. Popędziłem z powrotem ciekaw pani uczuć. Żeby być przy pani. (...) Może to dzięki niedoskonałościom stanowimy doskonałą parę. "

Szkoda, że tylko w świecie Jane Austen istnieje taki Pan Knightley. Z tym swoim ironicznych uśmieszkiem patrząc na Emmę, która swata wszystkich na około. Z tym blaskiem w oczach, kiedy z nią tańczył. Ze smutkiem kiedy się żegnali. A kiedy na nią krzyczał... i tak miał miłość w swych oczach.

Niepoprawna romantyczka?

Tak.

Nawet się do tego ostatnio przyznałam Patrycji.

No cóż, w każdych czasach istnieje taka Jane Austen.

Kobieta, która wyprzedza swą epokę.

Albo się cofa, do osiemnastowiecznej Anglii.

Któż by nie chciał?

Na pewno nie ja.