czesc.

Może mnie pamiętacie, może nie.. Byłam tutaj w marcu. Pragnęłam dojść do mojej wymarzonej wagi, próbowałam chudnąć tak jak i wy. Podziwiam was, ze jeszcze niektóre z was od marca kiedu tu zaczynalam, do teraz są i trwają w tym. Podziwiam za silny charakter. U mnie wiele się pozmieniało na lepsze i na gorsze..  "Przyjaciele" ( tak właśnie.. ) niby są, ale tak naprawdę nie odczuwam ich obecności. Wszystko jest takie sztuczne, z przymusu. Nie chce tego... Coraz bardziej przestaję ogarniać to, co się dzieje. Ludzie... nienawidzę ludzi, nienawidzę tego świata... Nienawidzę tej szkoły. Nienawdzę mojego miasta. Nie poznaje siebie. Nie wiem w jakiej kolejce stalam gdy Bóg rozdawał cierpliwość. Moje stany wkurwienia przerastają już wszystko. 

Nie wiem czy chcę się znów odchudzać.. od zawsze podobają mi się szczupłe nogi, chude brzuszki, kości policzkowe.. Nie wiem czy jestem na tyle silna, żebym wytrwała, aby osiągnąć swój cel. Jestem zjebana. 

Czuję, że tutaj będę mogła rozładować swoje emocje.

Mam nadzieję, że chociaż tutaj ktoś mnie zrozumie.

trzymajcie się laski, trzymam za was wszystkie kciuki i przesyłam buziaki.

ps. co sądzicie o programie Top Model? a właściwie o uczestniczkach?