Odebrałem mundur! Jestem dumny, ale wstyd mi w nim jechać do pracy, komuna jak cholera :)

Sytuacja w magazynie. Rozmawiam z jedną z pań magazynierek przez okienko. 
-Niech pan poda numer kołnierzyka, wzrost i numer buta. 

- kołnierzyk 41, buty 46 wzrost 175.

W tym momencie trzy inne wcześniej niezainteresowane mną w ogóle oderwały swój wzrok od komputerów, papierów i pracy i spoglądając na mnie jedna stwierdziła:

"ooo nowe pokolenie, zwykle wydajemy kołnierzyki numer 46 i buty numer 41" :D

2 Tygodnie temu w sobotę pierwszy raz wybrałem się samodzielnie w daleką trasę. Nigdy jeszcze nie czułem takiej presji, takich nerwów jak w momencie gdy czekałem aż mój pociąg w którym miałem podmienić maszynistę,  gdy widziałem jak wjeżdża. Przez 3 miesiące jeździłem po stacjach na pracach manewrowych gdzie nie przekraczałem prędkości 20km/h, lub 40 gdy jechałem bez wagonów. Wziąłem rozkład jazdy do ręki i widząc odcinkami 100km/h mając za sobą 30 długich platform byłem jeszcze bardziej przerażony. 

Przejazd przez Katowice, na pełnej prędkości - świetne uczucie. Obróciłem do granicy PL/CZ i  z powrotem i wiecie co? Jeszcze nigdy nie czułem się tak spełniony. Uczucie zajebiste! Marzenia się spełniają :)

PS. Musiałem w końcu coś napisać, żebyście mi głowy nie suszyli :D