Nie wiem czemu dodaję akurat to zdjęcie
Jestemy tu nad jeziorem Czorsztyńskim
było fajnie tyle pamiętam
zresztą wiele innych rzeczy też.


Wspomnienia są piękne ale niektóre są zbyt bolesne
Nie dlatego ze sa złe, są zbyt piękne żeby mogły znowu się powtórzyć, żeby moje życie znów miało sens, żebym była szczęśliwa... po prostu szczęśliwa , nie przejmowałą sie niczym zupełnie niczym.
Wtedy nic nie miało znaczenia miałam Was i świat był piękny, wiedziałam że moge mieć same pały, rodzice mogą wyrzucić mnie z domu a Wy i tak będziecie i nic tego nie zmieni. Ale jak w każdym pięknym śnie czy marzeniu a nawet życiu wsyztsko co pięknie szybko przemija, było minęło. Dziękuję Wam że keidyś mogłam być szczęśliwa. Nieważne co jest tu i teraz, kiedyś wsyztsko zniknie, wszyscy ludzie kiedyś mnie opuszczą z mojej lub innej winy. A piękne wpsomnienia zostaną. Dzięki Wam przeżyłam najpiękniejsze chwile z moim życiu, tak wlasnie tak! I choc pragne z całego serca, nie chcę na siłę się starać aby było tak jak dawniej. Ludzie się zminiają, zmieniają sie poglądy i potrzeby, kiedyś może nawet byłam dla Was kims waznym, moze nawet kims bliskim, bardzo bliskim... teraz moje miejsce i wiele miejsc powyzej mnie zajęly inne osoby i choc czasem jest z tym bardzo przykro i zle to to rozumiem, i moze na sile Was usprawiedliwiam i wmawiam sobie ze wcale mnie nie olaliscie tlyko taka kolej rzeczy... dosyc czesto zdaza mi się zwalac cala wine na siebie... to zle, ale gorsze jest to ze mimo tego i tak mam do Was zal... neinawidze siebie za to ze nieraz moglo mnie nie byc kiedy tego potrzebowaliscie, ze czasem nie widzialam waszych problemow bo moje zaslanialy mi caly swiiat, przepraszam za to ze nieraz nie potrafilam sie przyznac do wlasnyhc bledow, ze nie umialam Was docenic, nie potrafilam przyznac ze jestescie dla mnie wazni, ze mi na Was zalezy, nienawidze siebie za to ze udawalam kogos kim nie jestem i za to ze nie okazywalam swoich uczuc... Tyle rzeczy powinnam w sobie zmenic, wiem... ale czy to cos zmieni w wWaszych oczach? Czy moze byc tak jak dawniej? Bardzo brakuje mi tych moementow smiechu z  byle czego...rozmów o byle czym byle keidy które p;odnosily mnie na duchu... tego ze czulam sie komus potrzebna ze komus na mnie zalezalo brakuje mi najbardziej, ale wiedzcie ze nie chce i nie bd Was do niczego zmuszac. Pragne zebyscie byli szczesliwi nie wazne czy z moim udzialem czy nie, jesli tak zechcecie uciekne z Waszego zycia. Kiedys obawialam sie konca gimnazjum, teraz zcekam na nie z niecierpliwoscia. Gdy nie bd Was codziennie widywac na korytarzu keidy licza sie inni a nie ja nie bd mi tak przykro. Jeszcze tlyko pol roku a zapomne o wsyztskim co bylo w ciagu tych 3 lat. No moze nei zapoomne ale nie bd mnie to tak ranilo po prostu. Nie chce zpaomniec, chocby niee wiem co! Bo byliscie/jestescie dla mnie najwazniejszymi osobami w moim zyciu! na koniec tej szcerej notki chcialabym podoziekowac. Nie potrafie wymienic wsyztskich i chyba nawet nie bd probowac, bo zcasem wystarczylo czyjes spojrzenie, gest, spotkanie, rozmowa a bylam szczesliwa. Dziekuje tym ktorzy byli ktorzy wytrwali i dalej sa ale tym ktorzy mnie 'opuscili' tez dziekuje bo i tak zrobiliscie dla mnie abrdzo duzo! Nauczylam sie dzieki wam co to jest szczescie, co to jest samotnosc, czym jest prawdziwa przyjaźń. Czym jest troska o drugą osobę i pragneinei dla niej szczescia. Czym ejst wytrwalosc, zaufanie, szczerosc, milosc, akceptacja i zrozumienie. Dziekuj! ;**