zdolniacha ze mnie nie ma co...

Jak było do przewidzenia wyszło nie tak jak planowałam. Jednym nie przemyślanym zdaniem popsułam wszystko o co walczyłam przez 3 miesiące. Tylko ja jestem do tego zdolna. Myślę, że tak będzie dobrze a na fakcie wychodzi katastroficznie. Czemu tylko ja jestem zdolna do takich zniszczeń moralnych? Czy zawsze jak mi na kimś zależy to musi się to spierdolić? Nie chciałąm tego, naprawdę nie chciałam.

Kocham go tak bardzo, że ciężko sobie wyobrazić fakt by mogło być inaczej. Kocham w Nim wszystko. Od czubka głowy bo same pięty. Kocham jego oczka, jego uśmiech, zapach jego skóry, delikatność jego skóry, kocham te jego minki, kocham jego docinki i zaczepki. Kocham wszystko co robi. Kocham całego jego nie ma rzeczy której w nim nie kocham. Mogłabym tak wymieiać godzinami.

O zapomnialam kocham jeszcze blysk w oku który ma kiedy się cieszy z czegoś tak naprawdę bardzo. Kocham jego ramiona którymi tak szczelnie mnie zakrywa przed światem, kocham jego pocałunki, kocham to jak opowiada o głupkowatych przygodach z przyjaciółmi. Wiem, że dzięki niemu mogę osiągnać wszystko a nawet jeszcze wiecej. Jestem najszczęsliwsza dziewczyna na świecie bo mam tak cudownego faceta jak on i nie potrzebuje wiecej. Po co mi ktos inni skoro mam kogoś tak cudownego jak on? To co mi do szcześcia potrzeba jest w nim.

Łukasz stara się rozumieć mnie chociaż wiem, że to graniczy z cudem czasami. Jest osobą denerwującą a ona ma przy mnie nieograniczoną cierpliwość za co mu chwała. Jestem z Aniołem z piekła rodem.

Kocham go i nie zamienie go na nikogo innego, bo dlaczego mam to robić? Ma w sobie wszystko czego potrzebuję a ja jak taka kretynka wszystko bezmyślnie psuje... Jestem naprawdę beznadziejna. To wręcz kłóci się z naturą by taki facet jak on patrzył na mnie tak jak patrzy. Czyli z miłościa. Czymś czego nie dal mi nigdy nikt. Cudownie w nim to, że kocha moją ciapowatość, moja niezdarność itd. I nie chce mnie zmieniać na siłe. Dał nam szanse. A  to dla mnie bezcenne. I nie wiem co zrobie jak jeszcze raz to spierdole... powiesze albo ne wiem co. Nie umiem bez Niego żyć. Jest jak narkotyk. Nie da sie tak o poprostu przejść na odwyk. Oboje próbowaliśmy nie wyszło nam :(  Za bardzo nas tzn  mnie do niego ciągnie. Kocham go i mogę to powtarzać bez końca. Jest sensem mojego marnego zycia które dzięki niemu nabiera sensu.