mój wewnętrzny spokój został naruszony. na dodatek sama sobie na to pozwoliłam. teraz trzeba kombinować jak łysy koń pod górę, żeby nie ponieść zbyt dotkliwych konsekfencji.

mam wiele do powiedzenia, głownie chciałabym ponarzekać, o rzeczach bardziej i mniej ważnych. chciałabym robić wiele rzeczy, ale niestety nie zawsze mogę, nie zawsze potrafię się wybić. czasem główną przeszkodą jest moje lenistwo, innym razem rodzice, a najrzadziej, ale też, moja zasrana nieśmiałość.

jak to jest, że niektórym ludziom coś przychodzi łatwiej, a innym trudniej? niektórzy potrafią prawie wszystko a inni nie umieją kompletnie nic? i dlaczego, do jasnej cholery każdy człowiek musi być podporządkowany drugiemu człowiekowi i jego zasadom? albo chociaż sprawiać wrażenie, że tak właśnie jest?

moje refleksje na temat życia i stosunków między ludzkich są dziś wyjątkowo bezsensowne i nie wnoszą niczego nowego, ale cóż, bywa i tak.

http://www.formspring.me/rrttt

edit: jakby ktoś chciał, żebym mu porobiła zdjęcia i jeszcze sypnął jakimś groszem, to bardzo proszę, nie krępujcie się, ja bardzo chętnie :D