Eksplozja pustki...

[i][b]Coś się z nią dzieje złego, Coś dość niepokojącego... Wzloty i upadki, Cierpienie i szczęście... Niech to się skończy wreszcie... Uczucia nie istnieją... Wszyscy do wszystkich się jedynie kleją...[/b][/i] [i]Nie wierzy w miłość i przeznaczenie... To co los daje to odrzucenie... ![/i] [i][b]Wszystko traci dla niej sens powoli... Lęk i strach biorą ją do niewoli.... Ona jest w zamknięciu, a ja Czuję obawę w jej zniknięciu... Cztery kąty, cztery ściany. Teraz wiem kim jest człowiek załamany.... Ma tylko naście lat i przed sobą cały świat....[/b][/i] [i]Ale jeśli tak ma być dalej... Ona woli zginąć i ten ból szybko ominąć...[/i] [i][b]**...Włącz głośniki na raz... podkręć w nich głęboki bass...**[/b][/i] [b]Dawno nie było pomarańczowej fotki. No więc już jest. To miejsce. Kojarzy mi się z kimś wyjątkowym. Z wyjątkowym dniem. Aczkolwiek szkoda, że nie istnieje już dla tej osoby. Bywa. PS: wiersz mój. Napisałam go ze dwa lata temu. Dlatego jest jaki jest. Peace.[/b]