część

Czuje jak całe ciało mi dretwieje, nadal czuje ten nieprzyjemny odor w trzewiach. Chce mi sie wymiotowac na sama myśl tego wszystkiego co wydarzyło się wczoraj. Nie chcę mi sie juz nawet pić, mimo to biorę kolejny niechetny łyk z w polowie pełnej szklanki. Czuje jak wodka zrobiła sie juz nieprzyjemnie ciepła w smaku i najchętniej wyplulbym ją, ale ... Zamykam oczy, przelykam.

-Tak naprawde przeciez to co sie stalo nie ma zadnego, najmniejszego znaczenia. Kurwa... Nienawidzę, nienawidze...

Otwieram oczy, pierwszy raz od dawna. Pierwszy raz bez strachu o to co zobaczę przed sobą. O cały pieprzony świat pełen problemów z którymi nie daje sobie rady. O to całe gowno które wraca do mnie za każdym razem kiedy myśle że już wszystko ułożyło się w odpowiedni sposób. Chuj. Pierdoli sie, wszystko od podstaw od fundamentów które budowalem mozolnie głównie za pomocą wyrzeczeń i bijąc się w pierś tlamszac tym dumę. Krztusze się. Dusze się. Właściwie dusilem i nie krztusze się już w ogóle. Nie chce mi się już pić tego ciepłego gowna i zaciskac zębów z nadzieja ze bedzie lepiej jak zamkne oczy. Otwieram oczy każdego dnia, spokojny jak nigdy w życiu nie byłem i pewnie powtarzam się enty raz. Od tego miejsca w którym dzieliło mnie tak wiele od jakiejkolwiek namiastki szczęścia z każdym Twoim uśmiechem jestem o krok dalej. Każdy pocałunek jestem mile od tego wszystkiego co przytłaczało mnie od wielu lat.