Iluzje

Czuje jak woda zaczyna nabierać wysokości i podmywa mi stopy. W takich chwilach mam wrażenie że nawet nie mam zamiaru ruszyć się z miejsca, żeby jakkolwiek temu zadziałać. Stoje spoglądam w dół i czuje chłód przemierzający od kolan zanurzonych w lodowatej wodzie, pnący się w górę zabierając całe ciepło wraz ze sobą... Tonę... Tonę z własnym przyzwoleniem na to.
Czasem czuje że jakikolwiek opór nie zmieniłby nic, więc nic nie zminiam i woda wzbiera wyżej...
Czasem czuje że pogorszyłbym bym tylko sprawe, mimo to próbuje. Coś wewnątrz mnie silniejsze mówi mi że nie warto się poddawać. Nagle czuje jakbym sam wylał sobie na głowe wiadro zimnej wody i wskoczył w sam środek morza.

Czasem po prostu pomijam pozytywne scenariusze ze względu na to iż moją głowe przepełniają tylko smutek i żal, które najchętniej wylałbym do ścieków. Więc wylewam.
Koniec końców niezależnie od tego jak ... i tak skończy się to bólem głowy dla mnie i wyrzutami sumienia gryzącymi mnie prosto w serce.

Było by łatwiej gdyby czasem (...) No właśnie czasem  (...). Póki co (...)

Niezależnie od tego jak głęboko coś wewnątrz mnie siedzi. Jak mocno zakopane jest to gdzieś wewnątrz. Wystarczy jeden konkretny impuls by to coś zaczeło oddziałowywać na mnie.