2.

paga nie wiem dlaczego, ale wciąż wydaje mi się, łudzę się, że nie trzeba upaść na dno aby móc wznieść się wyżej. Ja upadłam i z niego zostałam powzięta i podciągnięta do góry. Sama się nawet nie byłam w stanie odbić. Jednak teraz, gdy unoszę się między skrajnymi poziomami, tzn. trwam... nadal sama nie mogę wspiąć się w górę. Mogę. Mogę, ale nie wystarczająco próbuję najwyraźniej. To wymaga wysiłku, pracy. Jednakże chyba pełzam, chyba jedkak mam dobry zwrot i ślimaczym tempem przemieszczam się ku powierzchni.
Ale jestem zdania mimo wszystko, że każdy niezależnie od sytuacji może ewoluować i udoskonalać życie. Step by step.

ilusionne Tak mądrze i motywująco mówisz, wiesz?

paga to teoria. Ona zawsze mądrze i wyniośle brzmi. Zachęca, motywuje i otwiera oczy. Jednak to co zrobimy z tą wiedzą zależy tylko od nas. Czy owe pięknie brzmiące słowa wcielimy w życie i przestaniemy narzekać, czy pozostanie to nam tylko w głowie.
Och, ten problem męczy mnie już tak długi czas. Za dużo wiem, za dużo złotych rad znam... a praktyka? Realia mojego życia wyglądają zupełnie inaczej niż te w głowie.
Jednakże jest to potrzebne. Ta motywacja z zewnątrz. Bo wbijana do głowy wielokroć, może poruszy za paresetnym razem także i ciało i serce i cały organizm do działania.
No, przecież każdy może...i Ty , i ja. Możemy się spełniać, pokonywać przeszkody, tylko po to aby zobaczyć upragniony cel. A nawet jeśli jest to cel utopijny, to..dążąc do niego i tak poczynimy progres. Najważniejsze jest, żeby nie stać w miejscu.

btw. obawiam się, że sama nie do końca wierzę w swoje obecne postrzeganie rzeczywistości, jakoś zbyt promiennie...