W mojej głowie cz. 46

FANPAGE

KOCHANI! WYSYŁAJCIE SWOJE OPOWIADANIA NA MAILA:

[email protected]

NIE UKRYWAM- MAM ZAPOTRZEBOWANIE :*

W mojej głowie cz. 46

Chwiejnym krokiem wstaję z łóżka, chcąc zejść na dół, żeby otworzyć w końcu drzwi i dowiedzieć się, kto to może być.
I wtedy do mojej głowy przychodzą strasznie niepokojące myśli. Co jeśli to Hannah? Przyszła, żeby pokazać obrzydliwy film, który nagrali&
Słyszę krzyk. Nie taki, który słyszy się, kiedy dotknęło się dłonią gorącego garnka i z ust wydobywa się głuchy okrzyk, czując palący ból dłoni. Ani nie taki, który wydajemy, kiedy ktoś skrada się za naszymi plecami i nagle rzuca się na nas, strasząc. To krzyk, który powoduje, że znów mam ochotę zwymiotować. Krzyk pełen rozpaczy, bólu i złości.
Jestem pewna, że ktoś powiedział mojej mamie, co działo się na wczorajszej imprezie. Nawet nie zauważam kiedy łzy zaczynają cieknąć po moich policzkach. Nie zdaję sobie sprawy, że mam jeszcze czym płakać. Zarzucam na siebie duży sweter, niedbale wiszący na oparciu krzesła. W pośpiechu ściągam rajstopy, z których i tak już duże nie zostało. Wciągam na nogi dresy, które zawsze noszę po domu i wybiegam z pokoju. Zapominam, że na twarzy ciągle mam rozmazany makijaż i zapewne wyglądam jak tysiąc nieszczęść. Cóż z tego, skoro moja mama i tak zaraz zobaczy film, na którym wyglądam jeszcze gorzej?
Zatrzymuję się w progu przedpokoju. W drzwiach stoi dwóch wysokich policjantów.
Blednę.
Ich posępne miny skutecznie odwracają moją uwagę od przygarbionego ciała mojej mamy. Jej barki drgają w rytm cichego łkania.
-Mamo. Mój głos jest ochrypły i mam wrażenie jakbym przez całą noc piła alkohol i darła się w niebogłosy.
Spogląda na mnie oczami, których widok powoduje, że mam ochotę upaść na kolana i błagać ją o to, żebyśmy stąd wyjechały i zapomniały o wszystkim.

cdn.

W.W.G

"Na śmierć i życie" cz. 16, zapraszam! :*
http://www.photoblog.pl/opowiadaniazsercemx3/173057102/na-smierc-i-zycie-cz-16.html