zdjęcie pamiętne.
zza czasów szczytu uwielbienia harcerstwa.
ale cóż, te chwilę są gdzieś zatopione w moim mózgu,
tak jak widoczne na rękach bransoletki- na dnie Opartowskiego jeziora.







za dużo tego wszystkiego.
jednak trzeba przeżyć te 2 w lata jak najbardziej czerpiąc z dóbr (tj. imprez) Białegostoku,
poznawać jak najwięcej białostoczan,
a potem bez łez uciec w nowe miejsce.

Usuwanie w sobie negatywnych uczuć jest trudniejsze niż pozytywnych.
Tak bardzo chciałabym od nowa się narodzić. Chociażby umysłowo.
Jednak jest to raczej niemożliwe, jeśli nie chce się faktycznie popełniać samobójstwa czy doprowadzic do śpiączki (bez przesady z tą desperacją).

Więc jedynym wyjściem jest Nowy Etap.
Kolejny raz.



a teraz pozwólcie o kilka cytatów z nie-boskiej komedii autorstwa zygmunta krasińskiego.

"Słońce trzecią część blasku straciło- gwiazdy zaczynają potykać się po drogach swoich -niestety - niestety."

"Wszystko czegom się dotknął, zniszczłem, i siebie samego znieszczę w końcu"

"Kto jest poetą, ten nie żyje długo (...) dobrze mi, bo umieram przy Tobie"

"Jej już nic nie ma - umarła."

ps. baj baj nałogi! Łiiiiiiiii! <3