Dopóki śmierć nas nie rozłączy....

Miałem sen a w nim Ty. Osoba, która często mnie się sni.
Umarłaś, z jakiegoś powodu Twoje ciało znalazło się blisko mnie. Stałem nad Tobą, delikatnie przejechałem ręką po Twej twarzy. Nigdy nie płacze, lecz w tamtym momencie tonąłem we łzach, robiłem to gdy tylko uświadamiałem sobie, że odeszłaś.. Wtedy poruszyłaś powieką. Zupełnie tak jakby mój dotyk Cię wkrzesił. Spojrzałaś na mnie i się uśmiechnęłaś. Wtedy powiedziałem: "wiedziałem, że udawałaś" i mocno Cię przytuliłem.

Wiem, staram się o Tobie nie myśleć lecz jakaś cząstka mnie bezgranicznie Cię potrzebuje. Od czasu do czasu mnie się śnisz, nawiedzasz moje myśli. Jak żyć, skoro wciąż napastujesz moje serce? Pewny fragment Ciebie jest we mnie, gdzieś tam... w środku i nie wiem czy kiedykolwiek się go wyzbęde. Nie rozumiem stanu w jakim się znajduje ale wiem, że coś do Ciebie czuje. Kompletnie nad tym nie panuje.
Pragnę ułożyć sobie życie na nowo, oddać swojej serce innej dziewczynie lecz nie wiem czy potrafię. Mimowolnie mam Cie wciąż w głowie. Co robić? Bardzo się tego boję.