Tak bardzo smutno ;c

Tak bardzo smutno&

Ostatnio w moim  życiu dużo się wydarzyło. Poznałem dziewczynę do której naprawdę zacząłem coś czuć. Byłem z nią naprawdę szczęśliwy. Można powiedzieć, że ją pokochałem, że drugi raz w życiu poczułem, że mam uczucia. Z początku związku z nią nie brałem na poważnie, lecz później bardzo się w to zaangażowałem. Poczułem się znów kochany i potrzebny. Potrafiłem z nią rozmawiać godzinami, rozmawiać z nią na każdy temat, chwalić się i żalić. Spędziłem z nią cudowne chwile. Najchętniej zatrzymałbym je w czasie, by wciąż móc je na nowo odtwarzać. To było cudowne& niestety  wciąż miałem w głowie Megan. Angelice zawsze nie pasowało to, że o niej mówię, że wspominam, że za nią tęsknię. Byłem jej chłopakiem, kochałem ją lecz nie potrafiłem tego zrozumieć. Przecież w związku trzeba mówić sobie o wszystkim, toć na tym polega związek.  Często się o nią kłóciliśmy, nigdy nie potrafiłem pojąć jak można być zazdrosnym o osobę, z którą notabene się już jest. Wiele razy dawałem jej do zrozumienia, że jest dla mnie najważniejsza lecz nigdy nie potrafiła tego pojąć. Bardzo mnie to bolało&

Nie wiem czy to wszystko w/g ma sens, bardzo się starałem a ona tego nie dostrzegała. Ostatnio zaczęła mnie w pewnym stopniu lekceważyć, nie wiem czy będę w stanie być dalej z taką osobą. Nie wiem też jak można być z kimś, komu się nie ufa. Nie pojmuje tego.

Dziś zaspałem do szkoły.. odruchowo budząc się wysłałem smsa myśląc, że wysyłam ją do swojej ukochanej. Będąc zaspanym nie myślałem w pełni nad tym co robię. Przypomniał mnie się mój sen& śniła mnie się Klaudia i do tej wysłałem wiadomość. Ku mojemu zdziwieniu odpisała mi i mogliśmy porozmawiać. Nie sądziłem, że mi odpiszę. Nie sądziłem, że w/g  będę z nią pisał. Jejku.. pisząc z nią czułem się o wiele lepiej, znacznie poprawiła mi nastrój. Jednak w głębi duszy nie chciałem z nią rozmawiać. Jej chłopak na pewno nie chciałby, żeby się ze mną kontaktowała. Poza tym chciałem by była szczęśliwa. Klaudia, jeśli to czytasz chcę byś wiedziała, że zawsze pragnąłem Twojego szczęścia. Nigdy nie umiałem Ci go zagwarantować i nie zawsze byłem z Tobą szczery. Wiem, że źle się zachowałem, że Cię zraniłem. Źle się z tym czuję. Musisz wiedzieć, że zawsze będziesz gdzieś tam głęboko w moim serduszku i nigdy nie będziesz mi obojętna. Chcę byś teraz była szczęśliwa z kimś, kto Ci szczęście zagwarantuje. Nigdy nie byłem dobrym chłopakiem. Zbyt późno to zrozumiałem byś mi wybaczyła. Jedyne o co Cię proszę to to, abyś była i mnie nie opuszczała. Pamiętaj, że cokolwiek się zdarzy ja zawsze przy Tobie będę i już nigdy Cię nie opuszczę!

Ewuniu! Moja Ewuniu ;3

Nawet nie masz pojęcia jak bardzo się cieszę wiedząc, że u Ciebie wszystko w porządku. Cieszę się, że sobie wszystko poukładałaś, że Twój chłopak znów się Tobą interesuję i, że jesteś szczęśliwa. Tak bardzo podniosło mnie to na duchu, jednak pamiętaj! Jeżeli będziesz miała jakiś problem, ja zawsze Ci pomogę.

Przez dłuższy okres czasu starałem się znów być bezuczuciowym draniem, samolubem i egoistą. Jednak tak się najzwyczajniej w świecie nie da. Po tym jak się najprawdopodobniej pierwszy raz zakochałem coś się we mnie zmieniło. Zupełnie tak jak pękająca błona dziewicza już nie będę taki sam. Dzięki Tobie Megan, zmieniłem się. Musisz wiedzieć, że często o Tobie myślę, tęsknie i mi Ciebie brakuje. Czasem sobie z tym nie radzę. Każdego dnia się z misiem, którego mi podarowałaś. Wierzę, że zamieściłaś w nim cząstkę siebie. Nie umiem się bez niego obejść, jest niczym mój anioł stróż. Wiem, że nie jestem już w podstawówce, że może misie nie są dla mnie ale ten jest wyjątkowy. Nie umiem się bez niego obejść.. to takie niezrozumiałe.. Dziękuje Ci za to, że wciąż jesteś, że mogę z Tobą porozmawiać. Cieszę się, że układasz sobie życiu beze mnie. Zasługujesz na to by być szczęśliwa.

Moje życie nigdy nie miało dla mnie znaczenia. Mam wrażenie, że zostałem stworzony po to by cierpieć. Ludzie prędzej czy później się ode mnie odwracają. Jestem skazany na wieczną tułaczkę przez las samotności. Jestem jak chwast pośród róż, nie potrzebny.. Ciągle błądzę, nie wiem czy to przez to, że nie potrafię się zakochać czy też przez to, że jeżeli już kocham to nie umiem tego okazać. Wiem jedno, jak się zakocham to pokocham daną osobę całym sercem, całą duszą. Jednak.. to się nie stanie. W końcu kto chciałby być z takim potworem jak ja? Umiem tylko ranić. Do tego najwidoczniej zostałem stworzony. Gruby, głupi, zakompleksiony ja. Ech&

W ostatnim czasie straciłem wiarę.. Popłynęła gdzieś daleko niczym opustoszałe liście rozwiane przez wiatr. Wierzę, że Bóg stworzył mnie po to, bym cierpiał. Bym zaznał goryczy życie, bym poczuł ludzkie cierpienie. Anioł, który sprzeciwił się Bogu chciał dla nas o wiele lepiej. Nie rozumiem dlaczego chrześcijanie uznali go za diabła. Przecież on chciał dla nas jak najlepiej. Chciał dać nam większy dostęp do naszego ciała; moce, inteligencję, te sprawy.. Chciał dać nam coś. Czego Bóg nas pozbawił. Ta religia, jest dla mnie taka nie zrozumiała..

Cóż, został mi tylko czas, pamięć i mylne wyobrażenie, że wszystko się ułoży. Czy ja tak dużo wymagam? Po prostu chcę być kochanym, chcę czuć się potrzebny i znów pokochać. Chcę mieć dla kogo żyć. Czy tak wiele wymagam??