Cienie

Wolę świat cieni od świata marzeń,
Bo marzenia za mną nie biegną
A kiedy latarnie świecą przy drodze
Cienie chodzą przede mną.
Potrafią chodzić też za mną
I wtedy mnie przerażają
Bo lubię być pierwsza lecz w nocy
Na mojej pewności grają.
Wydaje mi się też, że są głodne
I pragną mnie pożreć i strawić
Nie mogę chodzić swobodnie
Bo chciałabym je nakarmić.
I sama się dziwie dlaczego
Nocami lubie się błąkać
Lecz zawsze myślałam że miło
Było by Cię w nocy spotkać.
I spojrzeć w oczy latarniom
I wyśmiać, że są nieżywe
A cienie tylko je ranią
Bo chodzą po linii krzywej.
Latarnie płaczą nad światłem
Bo chciałyby być prawdziwe
Jak gwiazdy, co gasną rano
By w nocy znów zacząć życie.
I lubię nie bać się świata
Za to uciekać przed światłem
I wierzyć, że ich wzrok mnie gania
A cienie są żywe nie martwe.
I kiedyś przyjdę do Ciebie
By szukać w Twych oczach nadziei
Pójdziemy razem na spacer
Obronisz mnie przed światem cieni
I będę mogła swobodnie
Ścigać się z latarniami
Chodź wiem, że kiedy odejdziesz
Znów zacznę walkę z cieniami.