31.

- Coś się dzieje ? Wyglądasz dziwnie . - powiedział.

- Ehh, nie każda zwykła dziewczyna ma okazję siedzieć z piłkarzem, nie ? - powiedziałam dość chamsko.

- Ej, ej przepraszam, nie chciałem Cię zdenerwować, nie wiedziałem, że z Ciebie taki nerwus - chciał rozluźnić atmosferę.

- Zbyt wielu rzeczy o mnie nie wiesz.. - powiedziałam już mniej chamsko.

- To się kiedyś dowiem.

Jejku, jak się wtedy zdziwiłam. To będzie jeszcze kiedyś ? zapytałam siebie w myślach. O nie, no faktycznie, jeszcze mnie nie zaliczył, zdenerwowałam się. Tylko na to pewnie czeka, tak się zamyśliłam, że nie wiedziałam co mówi do mnie Neymar. W końcu powtórzył :

- Naprawdę nic się nie stało ? 

- Nie, nic, po prostu się zamyśliłam. Może ja już pójdę - powiedziałam niemal ze łzami w oczach, które spowodowały moje myśli.

- Żartujesz sobie ? Przecież Cię podwiozę !

- Nie musisz, dam sobie radę.

- Nie muszę ale chcę i koniec dyskusji, wsiadaj w takim razie, ale szkoda, że już chcesz jechać. 

Neymar zrobił smutną minę, ale nie wziął mnie na nią. Po moich przeżyciach byłam bardzo twarda, dałam sobie radę. Poprowadziłam Neymara i dojechaliśmy. Już chciałam wysiadać i  przy zamykaniu drzwi powiedzieć cześć, kiedy piłkarz mnie zatrzxymał łapiąc za ręke.

- Hej ! co robisz ?  bałam się, że chce mi coś zrobić.

- Może byś się pożegnała - oznajmił

- Chciałam to zrobić wychodząc, ale ok, Cześć ! 

Znowu się podniosłam żeby wstać, ale i tak coś mnie sciągnęło z powrotem. 

- Przecież się pożegnałam, tak ?

- Nie tak jak ja chcę.

- A myślisz, że spełniłabym każdą Twoją zachciankę ?

- Nie każdą, ale chcę buzi w policzek inaczej Cię nie wypuszczę.

Pocałowałam go w policzek, podziękował mi za to i poszłam. Miałam strasznie zły humor, było koło godziny 18 kiedy wróciłam do domu. Sama popsułam sobie humor. A może źle myślę ? Może Neymar jest normalnym chłopakiem ? Kto wie.. Oczywiście w progu miałam komitet powitalny, gtdzie byłam co robiłam. Nie dziwiłam się rodzicom, wiadomo, ze nie mają zaufania do mnie. Powiedziałam wszystko jak na spowiedzi mojej mamie, lubiłam ostatnio jej się zwierzać, ona była taką jedyną prawdziwą przyjaciółką. Powiedziałam jej też, że boję się zakochać w Neymarze, a wydaję mi się, że niewiele mi potrzeba. Mama miłym jak zawsze głosem powiedziała, że mogę spróbować, przecież nic złego się nie stało. Oczywiście też zwróciła mi uwagę na to, że zbyt chamsko mu odpowiadałam, powinnam być milsza. Wszystko wzięłam sobie do serca i po godzinnej rozmowie, zjadłam tylko jabłko i poszłam wziąć długą, relaksacyjną kąpiel. Do łóżka położyłam się ok. 21 .  Leżąc myślałam, jak to jest. Neymar - boski i sławny piłkarz, a ja widząc się z Nim mam go za przeproszeniem gdzieś. Teraz byłam zła na siebie, że jestem strasznym dzikusem, postanowiłam to zmienić. Nie miałam zamiaru pisać czy dzwonić do niego pierwsza, nie mogłam pokazać, jak każde dziewczyny, że zależy mi. Byłam silna z charakteru, tak więc nic nie powinno mi przeszkodzić. 21;30 dostałam sms o treści " Śpisz ? Neymar." Oho, zaczyna się, pomyślałam i po dłuższym zastanowieniu odpisałam " Nie, nie śpię". Chciałam nic nie odpisywać, ale coś musiałam. Kolejny sms " Może spacer?" . Kurczę, byłam wykąpana, co prawda na dworze ciepło, no ale sama nie wiedziałam. Odpisałam "ok, daj mi 10 minut." no super tak się poświęcam.. ale ok, to w końcu gwiazda, każdy by tak chciał. Szybko założyłam krótkie spodenki z szelkami, pod to neonowa, zielona bokserka, czarne tenisówki wiązane i byłam gotowa, włosy jak zwykle rozpuszczone. Mama jeszcze nie spała, Ojciec w pracy. Musiałam powiedzieć mamie, że wychodzę, oglądała akurat telewizję.