15.

Siedząc na łóżku z słuchawkami w uszach dławiłam się łzami. Krzusiłam się natłokiem myśli kłębiących się w mojej głowie. Evanescence - You. Wsłuchiwałam się w każde słowo, by zająć swój umysł, czymś innym niż tym, co zdarzyło się jakąś godzinę temu. Wszystko skończone. Nas już nie ma. Nie będzie. Musiałam zrobić tak, a nie inaczej. Musiałam zakończyć ten chory teatrzyk. Marionetką byłam Ja, a Ty mną dyrygowałeś. Na wszystko się zgadzałam...Ignorowałam Twoje kłamstwa...za bardzo Cię kochałam. Lecz nie mogłam dłużej tak żyć. Ciągnąć tego marnego przedstawienia. Ty jebany, zakłamany egisto. Czemu nie wydusiłeś z siebie nawet słowa, gdy zakończyłam naszą znajomość ?! Siedzę tu i płaczę z bezsilności. Z jednej strony najchętniej uderzyłabym Cię w twarz, a z drugiej wtuliła się w Twoje ciepłe ramiona. Kocham Cię nadal. Mimo całego zła, jakie mi wyrządziłeś. Łza za łzą. Łza goniąca łzę. Pogrążam się w smutku. Wyprawiam pogrzeb mojemu sercu. Nas już nie ma. Nas już nie będzie, a ja będę robiła wszystko, by nie myśleć o Tobie tak często, jak dotychczas...

K.